Zondag gaf ik bijbelstudie op Urk met als onderwerp ‘het evangelie van de opstanding’ en kreeg na afloop van mijn toespraak van één van de aanwezigen een vraag over 1 Korinthe 15:2. Ik was in mijn studie niet erg diep op het vers in gegaan, maar wil dit graag via deze blog alsnog doen. Sommigen halen dit vers namelijk uit de context van het hoofdstuk en laten het iets heel anders zeggen dan wat Paulus er werkelijk mee zegt. Hieronder een zo letterlijk mogelijke weergave van de eerste twee verzen van het hoofdstuk:
1 Korinthe 15
1 En nu, broeders, maak ik het evangelie bekend dat ik aan jullie evangeliseer, dat jullie ontvangen hebben, waarin jullie ook staan,
2 waardoor jullie ook worden gered, als jullie vasthouden aan dit woord dat ik jullie evangeliseer, behalve als jullie tevergeefs geloven.
Wordt standvastig
Paulus lijkt in vers 2 te zeggen dat hij twijfelt aan het behoudt van de Korinthiërs, maar dat zou in tegenspraak zijn met vers 1 waar hij zegt dat de Korinthiërs in het evangelie staan. In het laatste vers van het hoofdstuk roept hij hen op: “Wordt standvastig”. De Korinthiërs waren gelovigen (vergelijk 1:2) en stonden op het evangelie, maar zij stonden niet vast. In de voorgaande hoofstukken gaat Paulus dan ook in op allerlei vragen en misstanden die er waren in de ecclesia.
Twijfel aan hun redding is ook niet het punt dat Paulus wil maken. Het hele hoofdstuk is een getuigenis van de opstanding. Dát was het evangelie dat Paulus evangeliseert. In vers 3 en 4 geeft Paulus aan wat het fundament is van dit evangelie, namelijk de dood en opstanding van Christus. Daarop is alles gebaseerd wat hij daarna gaat uiteenzetten.
Let op het ‘want’ waarmee vers 3 aanvangt. Paulus geeft hiermee aan dat dit het woord is dat Paulus hen verkondigd had en dat zij hieraan zouden vasthouden. Dit goede bericht is gebaseerd op de opstanding van Christus:
1 Korinthe 15
3 Want ik geef door aan jullie ten eerste wat ook ik ontving: dat Christus stierf voor onze zonden, naar de Schriften,
4 en dat Hij werd begraven en dat Hij is opgewekt op de derde dag, naar de Schriften.
Geen opstanding van doden?
Er waren er onder de Korinthiërs die juist deze boodschap van opstanding van doden, loslieten. Sommigen zeiden namelijk dat er geen opstanding van doden is (:12). Paulus laat in de verzen 13 t/m 19 zien dat dit een absurd idee is, want dan is ook Christus niet opgewekt (:13) en is het evangelie leeg en zinloos (:14). Dan is ook de prediking van Paulus en de andere apostelen leeg (:14) en dan is het geloof van de Korinthiërs zinloos (:17). Allen die in Christus ontslapen zijn, gingen dan verloren (:18) en er is dan geen redding van de dood.
De enige hoop voor iemand die gestorven is, is de opstanding uit de dood. Als je dat ontkent, blijft er geen hoop over. De opstanding is de inhoud van het goede bericht.
Sommige Korinthiërs lieten deze boodschap los en dat is voor Paulus de reden geweest om in dit geweldige hoofdstuk het fundament van de opstanding (:3-4) en het geweldige bereik hiervan (:22, 28, 54) uiteen te zetten.
Samengevat: Paulus twijfelde niet aan de redding van de Korinthiërs. Hij wijst hen erop dat wanneer je het evangelie ontdoet van de opstanding van doden, je gelooft in een lege en zinloze boodschap. Een ‘evangelie’ dat geen evangelie is. Zonder opstanding is er geen redding van de dood en dus geen evangelie. Geloven is dan zinloos. De Korinthiërs zouden staan op, en vasthouden áán, deze boodschap die Paulus evangeliseerde.