Het houden van slaven is niet iets dat nog maar een paar honderd jaar geleden is uitgevonden, maar vinden we terug in allerlei oude culturen. Zo ook in de tijd dat Paulus de brief aan Filemon schreef. Opmerkelijk is dat Paulus geen oordeel geeft over deze sociale verhoudingen. Hij predikt dan ook geen revolutie aan slaven, maar onderschikking (1 Tim.6:1; Tit.2:9). Eén van de geweldige dingen van het evangelie is dat het voor God niet uitmaakt in welke maatschappelijke positie je je bevindt. Je hoeft niet eerst iets te worden om Hem te dienen, je kunt blijven in de positie waarin Hij jou geroepen heeft en je daarin schikken (1 Kor.7:18-24).
13 Ik was van plan hem voor mijzelf vast te houden, opdat hij mij, namens jou, zou bedienen in de boeien van het evangelie.
14 Maar ik wil niets los van jouw mening doen, opdat het goede van jou niet onder dwang zal zijn, maar ongedwongen.
geen bindend voorschrift
Zoals we eerder zagen, had Paulus het recht om ondersteuning te claimen, maar hij deed dit niet. Hij had als apostel een beroep op die autoriteit kunnen doen en Onesimus bij zich kunnen houden. Paulus zegt dat hij overdacht heeft om Onesimus bij zich te houden. Paulus was een gevangene en beperkt in zijn bewegingsvrijheid en Onesimus was voor hem zeer nuttig (:11). Blijkbaar deed Onesimus dingen voor hem die hij zelf niet kon doen vanwege zijn gevangenschap.
wet vs genade
Paulus deed een beroep op de liefde (:11). Het is kenmerkend voor zijn boodschap, het evangelie van de genade van God. Dat is geen boodschap van wet, die wordt opgelegd aan de mens (dwang), maar een goed bericht van genade, dat het hart raakt (drang). Paulus gaat ervan uit dat Filemons liefde voor het evangelie van Christus hem ertoe zou bewegen het goede te doen.
2 Korinthe 5
14 Want de liefde van Christus dringt ons…