Wanneer we het over het huwelijk hebben, is er één hoofdstuk dat niet onbesproken mag blijven en dat is 1 Korinthe 7. Belangrijk is om ons te realiseren dat Paulus in dit hoofdstuk ingaat op vragen van de Korinthiërs (:1) en dat het geen algemene verhandeling is over het huwelijk. Eigenlijk gaat het hoofdstuk over wel of niet trouwen en minder direct over het huwelijk(sleven).
ongetrouwd
Paulus stelt zichzelf meerdere keren tot voorbeeld. Als je God wilt dienen, dan kun je beter ongetrouwd zijn/blijven, is zijn boodschap. In zijn geval kunnen we ons natuurlijk goed voorstellen dat met zijn bediening als apostel, een huwelijk een enorme belemmering zou zijn geweest. Dit hoofdstuk is dan ook bepaald geen aanbeveling om te trouwen.
contrast
Dat lijkt nogal een contrast met Efeze 5, waar Paulus de relatie tussen man en vrouw schildert als uitbeelding van de eenheid van Christus en de ecclesia. Maar 1 Korinthe 7 is geschreven uit een bepaald perspectief, naar aanleiding van vragen van de Korinthiërs. Vragen die wij overigens niet kennen, we hebben alleen de antwoorden op de vragen. Maar het motto is: ‘bezint eer gij begint’.
scheiding
In deze blog wil ik het in het bijzonder hebben over wat Paulus in dit hoofdstuk zegt over scheiding tussen gelovigen. In andere gedeelten, zoals Gen.2:24 en Efeze 5 zagen we al dat het huwelijk in principe een onverbrekelijke zaak is. Dit zegt Paulus ook in 1 Korinthe 7:
10 En aan degenen, die getrouwd zijn, geef ik opdracht – niet ik, maar de Heer: dat een vrouw niet van haar man gescheiden zou worden.
11 Maar in het geval dat zij gescheiden zal worden, laat haar ongehuwd blijven, of laat haar verzoend worden met de man. En de man zou de vrouw niet verlaten.
passief
Bijzonder is dat de woorden die ik cursief heb weergegeven in het Grieks in een passieve vorm staan. Deze verzen zeggen iets anders dan dat de Statenvertaling, NBG en Telos weergeven. In die vertalingen lijkt het te gaan over degene die de huwelijkspartner actief verlaat. Maar zo staat het er niet letterlijk. Het gaat om een scheiding tussen gelovigen. Daarbij maakt het niet uit wie daartoe het initiatief heeft genomen.
verzoening
Paulus predikt genade. Er zou tussen gelovigen onderling dan ook geen reden zijn om te scheiden. Wij zouden genadig met elkaar omgaan, zoals God in Christus genadig met ons omgaat (Kol.3:13). Wanneer het dan toch gebeurt dat gelovigen scheiden, dan zouden ze ongehuwd blijven, of zich met elkaar verzoenen. In de context van 1 Korinthe 7 is verzoening het herstel van het huwelijk. Opnieuw trouwen is geen optie.
Typisch Paulus wanneer hij zegt: “of laat haar met de man verzoend worden”. Juist de boodschap van verzoening vinden we bij hem. Hij is degene die mocht bekendmaken dat God in Christus de wereld met zich verzoent (2 Kor.5:19) en dat zelfs het heelal met God verzoend zal worden (Kol.1:20). Als we dat weten en geloven, hoe zou onze houding naar elkaar er dan anders één kunnen zijn dan van verzoening? En zeker daar waar het gelovigen onderling betreft (Gal.6:10).
Maar wat als een gelovige getrouwd is met een ongelovige en de ongelovige neemt het initiatief tot scheiden? Daarover volgende keer meer.