In een vorige blog zagen we wat Paulus zegt over de situatie van twee gelovigen die getrouwd zijn. Zij zouden niet scheiden, maar gebeurt dat toch, dan is de oproep zich te verzoenen. Maar wat als je een ongelovige huwelijkspartner hebt, wat dan?
trouwen met een ongelovige
Let op, ik bedoel niet het trouwen met een ongelovige. Daarover zegt hij in 2 Kor.6:14: “Vorm geen ongelijk span met ongelovigen”.
Een partnerschap zoals in het huwelijk, tussen een gelovige en ongelovige, is geen optie. Dit kunnen trouwens ook andere verhoudingen zijn, zoals het aangaan van een zakelijk partnerschap. Paulus vergelijkt zo’n huwelijk met een ongelijk span. Een vergelijking van twee verschillende trekdieren die een last moeten dragen. Dat werkt niet en zo ontstaan beslist scheve verhoudingen.
Wanneer je het belangrijkste niet deelt, is het (voor beiden) beter dat partnerschap niet aan te gaan. Dat zou alleen maar zorgen voor wrijvingen. In niet mis te verstane bewoordingen wordt dit in 2 Kor.6:14-18 toegelicht.
verschil
Maar wat als je met een ongelovige getrouwd bent? Wellicht is tijdens het huwelijk één van de huwelijkspartners een gelovige geworden of ben je toch zo’n ongelijk span aangegaan. Is dat dan reden tot echtscheiding? Het verschil qua principes waaruit men leeft, is dan zo groot; een verschil tussen ‘licht en duisternis’ (2 Kor.6:14). Paulus zegt:
1 Korinthe 7
12 Maar tegen de overigen zeg ik – ik, niet de Heer: Indien een broeder een ongelovige vrouw heeft, en zij keurt goed om met hem te wonen, laat hij haar niet verlaten.
13 En een vrouw, die een ongelovige man heeft, en hij keurt goed om met haar te wonen, laat zij haar man niet verlaten.
14 Want de ongelovige man is geheiligd in zijn vrouw, en de ongelovige vrouw is geheiligd in de broeder. Anders dus, zijn jullie kinderen onrein, maar nu zijn zij heilig.
Wanneer de verhoudingen zo liggen, is Paulus erg nuchter. Alles wat hij in dit hoofdstuk naar voren brengt, is ook logisch. Als de ongelovige er geen probleem mee heeft met een gelovige samen te wonen (binnen een huwelijk), is dat prima en zou de gelovige dat zo houden. Wie Hem kent is gericht op eenheid en verzoening en niet op scheiding.
geheiligd
Paulus zegt het zelfs zo sterk, dat hij aangeeft dat de ongelovige geheiligd is in de gelovige. De gelovige is gewijd aan God en hierdoor is iedereen die zich bij hem of haar in het huis bevindt, geheiligd, dat is apart gezet. Doordat het woord van God daar gesproken en geleefd wordt, bevindt heel het huis zich in een bevoorrechte geheiligde positie.
Niet de gelovige wordt ontheiligd door de ongelovige, maar het is precies andersom: de ongelovigen worden geheiligd in de gelovige. Dat is de kracht van het woord!
Maar wat te doen als de ongelovige het initiatief tot scheiding neemt?
15 En indien de ongelovige scheidt, laat hem gescheiden worden. De broeder of zuster is in dit geval niet gebonden (lett: ge-slaafd/als slaaf gebonden). God heeft ons in vrede geroepen.
in vrede geroepen
Als het zo is dat de ongelovige het initiatief neemt om te scheiden, mogen we ons als gelovige daarbij neerleggen.
We hoeven niet koste wat kost te proberen het huwelijk in stand te houden, laat staan een scheiding tegen te werken. We kunnen de ander gewoon laten gaan, zonder daarin dwars te gaan liggen. Dat veroorzaakt alleen maar ruzie en onvrede en God heeft ons in vrede geroepen.
Het is niet aan ons om die ander “te redden”. Niet voor het huwelijk, maar zeker ook niet als ongelovige. Dat laten we aan de Heer over, zoals de Heer het aan een ieder toedeelt (7:17). Als de ongelovige wil scheiden, kunnen wij als gelovigen ons daarin schikken. Wij zijn in dat geval niet als slaaf gebonden.
als slaaf gebonden
Het woord als slaaf gebonden is in het Grieks één woord (dedoulōtai). Het duidt op de sterke verbondenheid die een slaaf heeft ten opzichte van een ander.
Een slaaf is een lijfeigene. In het huwelijk behoor je die ander ook toe (1 Kor.7:2). Die eenheid wordt door Paulus zo sterk beschreven, omdat een huwelijk een uitbeelding is van de eenheid van Christus en Zijn lichaam (Ef.5:32). Je bent dus aan die ander als slaaf gebonden alsof jullie één lichaam zijn (Ef.5:28).
vrij
Wanneer de ongelovige scheidt, is de gelovige niet meer als slaaf gebonden. Hij of zij is dan vrij om te gaan en ook hoeft de deur niet te worden opengehouden voor herstel van het huwelijk.
Waaruit meteen logischerwijze volgt dat als iemand weer vrij is, diegene ook vrij is om weer een huwelijk aan te gaan, oftewel: om te hertrouwen. Als dat niet zo zou zijn en je zou toch de mogelijkheid ‘moeten’ openhouden voor herstel van het huwelijk, dan ben je immers nog steeds aan het verbroken huwelijk gebonden en dus niet vrij.
Zou het in die situatie ook niet onlogisch zijn om het huwelijk met de ongelovige partner weer te herstellen? Men gaat dan immers alsnog een ongelijk span aan.
2 Korinthe 6
14 Vorm geen ongelijk span met ongelovigen. Want wat voor partnerschap hebben rechtvaardigheid en wetteloosheid, of welke gemeenschap heeft het licht met de duisternis?
15 En welke overeenstemming is er tussen Christus en Belial, of welk deel heeft een gelovige met een ongelovige?
Wanneer onze ongelovige partner ons verlaat, zijn we vrij en mogen we die vrijheid gebruiken.
Daarbij moet ik volledigheidshalve wel vermelden dat Paulus het bepaald niet promoot om te (her)trouwen. Want door te trouwen binden we ons. Paulus’ voorkeur gaat ernaar uit dat we blijven in de positie die ons gegeven is. Daar spreken ook de volgende verzen over:
1 Korinthe 7
17 …..Laat een ieder zó wandelen, zoals God hem geroepen heeft.
(…)
20 Laat een ieder blijven in de roeping, waarin hij werd geroepen.
(…)
24 Broeders, laat een ieder, waarin hij werd geroepen, daarin blijven, bij God.
vrijheid
Paulus heeft vrijheid hoog staan. Wanneer we de mogelijkheid hebben om ongebonden te zijn, is dat des te beter (1 Kor.7:21, 23). Ook in het geval van het huwelijk geldt dat.
Wie trouwt zondigt niet (1 Kor.7:28), maar dit hoofdstuk is ook verre van een aanprijzing van het huwelijk. Huwen is goed, maar de ongehuwde status is beter (1 Kor.7:38).