De Korinthiërs waren vleselijk en dus gericht op zichzelf. Zij hadden ook favoriete leraren waarnaar ze zich noemden, wat ook weer de mens op een voetstuk plaatst. Paulus is niet gevleid dat een groep zich op hem beriep. Integendeel, hij maakt er korte metten mee. Hij, en anderen, zijn slechts instrumenten in Gods hand. Hij is de levende God, opent ogen en harten en geeft de groei.