Paulus had in het voorgaande door middel van metaforen duidelijk gemaakt dat een apostel zich niet bezig zou moeten houden met voorzien in zijn eigen levensonderhoud. In dit gedeelte laat hij zien dat dit ook al in de wet van Mozes is vastgelegd. De Korinthiërs, die nogal vleselijk waren ingesteld (3:1), hadden blijkbaar niet zelf bedacht dat de geestelijke dingen de vleselijke dingen ver te boven gaan. Maar hoewel Paulus bevoegdheid had om zich door anderen in zijn levensonderhoud te laten voorzien, deed hij hierop nooit een beroep en hij legt uit waarom…