Paulus maakt hier een geweldige vergelijking tussen Adam en Christus. Het verschil tussen Adam en Christus is, dat Adam de dood de mensenwereld binnen bracht en Christus (onvergankelijk) leven aan het licht brengt. De overeenkomst is dat beiden een reikwijdte… Lees verder
Het probleem dat de mens heeft, is dat hij vergankelijk is: sterfelijk. Door één mens, Adam, is de dood de mensenwereld binnengekomen. Maar de oplossing ligt ook besloten in één Mens: Christus, de laatste Adam. Hij doet de dood teniet… Lees verder
Zonder opstanding is de prediking zinloos en leeg en dat geldt ook voor ons geloof, betoogde Paulus eerder. Daarmee is de inhoud ervan duidelijk: de opgewekte Christus. Zonder die boodschap waren Paulus en de andere apostelen de meeste ellendigen van… Lees verder
De opstanding is niet zomaar iets ‘waar je anders over kunt denken’. Paulus brengt in deze verzen naar voren dat het de inhoud is van de prediking en de inhoud van ons geloof. Als Christus niet is opgewekt, dan is… Lees verder
De opgewekte Christus is de inhoud van de boodschap van Paulus, maar ook van die van de andere apostelen. Paulus legt in sommige Schriftgedeelten de nadruk op de verschillen, maar hier gaat het hem juist om de grote overeenkomst. Zonder… Lees verder
Na alle verschijningen die Paulus opnoemt, zegt hij dat de Heer als laatste aan hem verschenen is. Tussen hem en de anderen zat een periode van een aantal jaren en daarom zegt hij ook, dat de Heer aan hem verscheen,… Lees verder
Paulus had gesproken over de historische feiten van de dood en opstanding van Christus. In deze verzen gaat hij als een waar jurist deze feiten onder bewijs stellen. Er zijn vele getuigen van de opstanding, de Heer is aan velen… Lees verder
Paulus had in de eerste plaats de Korinthiërs overgeleverd dat Christus was gestorven, begraven en opgewekt op de derde dag en dat dit ‘naar de Schriften’ was. Het zijn deze historische feiten waarmee hij dit hoofdstuk over de opstanding aanvangt.… Lees verder
Onder de Korinthiërs waren er sommigen die zeiden dat er geen opstanding is. Het is voor Paulus de aanleiding om dit geweldige hoofdstuk te schrijven. Dit hoofdstuk spreekt van de opstanding van Christus en de reikwijdte daarvan. Paulus had dat… Lees verder
In Korinthe was er geen orde in de ecclesia. Men kende de rangorde tussen de verschillende gaven niet, men sprak door elkaar, vrouwen spraken op momenten dat zij zouden zwijgen, enz. Paulus heeft al veel van deze onderwerpen besproken en… Lees verder
Deze verzen spreken over de orde die er in de ecclesia zou zijn. Blijkbaar was dat er niet in Korinthe. Maar ‘de geesten van de profeten’ zijn onderworpen aan de profeten zelf, zegt Paulus. Hoe anders is dit nu ook… Lees verder
Paulus geeft instructies over hoe het in de ecclesia zou gaan. Blijkbaar heerste er nog al wat chaos in de samenkomsten in Korinthe. Wanneer zij zouden zouden beseffen dat alles tot opbouw zou zijn, zouden veel misstanden niet ontstaan zijn.… Lees verder
Spreken in talen is een teken voor ongelovigen, zegt Paulus in deze verzen. Hoogst ongebruikelijk dus om dit teken te praktiseren in samenkomsten van gelovigen. De ongelovigen die hij hier noemt, betreft specifiek ‘dit volk’, namelijk Israël. Dit was al… Lees verder
Paulus zegt liever vijf woorden met verstand te spreken, dan tienduizend in een taal die niemand verstaat. Dat laatste is wellicht spectaculair, maar is niet tot opbouw. Waarom noemt Paulus eigenlijk precies deze getallen, is dat toeval? De Korinthiërs stelden… Lees verder
Het spreken in vreemde talen is een geweldig wonder wat God gegeven had in de periode waarin Paulus deze brief schreef. Maar dan moet het wel toegepast worden waarvoor het bedoeld is, anders is het met recht misplaatst en misbruikt’.… Lees verder
In heel dit gedeelte maakt Paulus duidelijk dat wat er gesproken wordt in de ecclesia, tot opbouw zou moeten zijn. Wie spreekt in een vreemde taal, zonder dat dit vertaald wordt, doet dit niet. De Korinthiërs waren al ijveraars voor… Lees verder
Onder de Korinthiërs stond de gave van het spreken in vreemde talen in hoog aanzien. Dit terwijl er dan in talen werd gesproken, die niemand verstond en begreep als het niet vertaald werd. Paulus maakt duidelijk dat dit volstrekt nutteloos… Lees verder
De liefde is de overtreffende weg, die Paulus in hoofdstuk 13 beschreef. Maar ook onder de gaven is er rangorde. Blijkbaar moest Paulus de Korinthiërs daar op wijzen. Het spreken in talen in de ecclesia te Korinthe, was van weinig… Lees verder
In 1 Korinthe 13 wordt beschreven dat de geestelijke gaven zouden ophouden Men leest vaak ten onrechte dat dit pas zou zijn wanneer we ‘bij de Heer zijn’. Maar Paulus spreekt over een periode hier op aarde, want nú zouden… Lees verder
De fase van de geestelijke gaven vergelijkt Paulus met de fase van een onmondige of kind. Niets mis mee en nodig in de ontwikkeling, maar zodra de volwassenheid is bereikt, leg je dat kinderlijke af. Zo ook met betrekking tot… Lees verder