De canon van de Bijbel is het geheel van erkende boeken die onze Bijbel vormen. Dat zijn er in de gangbare telling 66, maar omdat het boek van de Psalmen officieel vijf boeken telt en niet slechts uit één boek bestaat, moeten we in totaal 70 boeken tellen in onze bijbel. Daarover later meer.
christelijke traditie
Volgens de traditie is de samenstelling van de canon pas voltooid in de tweede helft van de vierde eeuw (bron: Wikipedia). Met andere woorden: pas eeuwen nadat de apostelen hun woorden hadden opgeschreven, zou men de geschriften bij elkaar hebben gebracht en geordend tot de verzameling boeken die wij vandaag de Bijbel noemen. Een nogal onbetrouwbare situatie dus, want in die honderden jaren kan er van alles mis zijn gegaan.
het woord gecompleteerd
De Schrift leert in Kolossenzen 1:25 dat Paulus het woord van God gecompleteerd heeft. We hebben al gezien dat dit betekent dat hij de laatste onthullingen aan het woord heeft toegevoegd. Maar het heeft nog een andere betekenis. Paulus heeft er ook zorg voor gedragen dat de geschriften bij elkaar werden gebracht. De Hebreeuwse Tenach, ons Oude Testament, bestond natuurlijk al. Daaraan heeft Paulus, in samenwerking met anderen, de boeken van het Nieuwe Testament toegevoegd, ze gerangschikt en gebundeld tot een volmaakte en voleindigde eenheid.
Dat Paulus, maar ook Petrus, nadrukkelijk naar voren brengen dat zij deze taak op zich hebben genomen, wil ik laten zien. Paulus heeft, samen met enkele anderen, ervoor gezorgd dat wij het woord van God hebben: compleet en in een samenstelling zoals de apostelen die zelf bij elkaar hebben gebracht en geordend.
apostelen
Paulus en Petrus waren apostelen. Apostel is een Grieks woord en betekent afgevaardigde. Zij waren afgevaardigden van Christus (Gal.1:1, 1 Petr.1:12) en aangesteld met een missie (1 Tim.2:7), die zij hebben vervuld. Het is dan ook volkomen logisch dat juist zij, als de belangrijkste apostelen, deze taak op zich hebben genomen en tot een goed einde hebben gebracht.
alleen de Schrift
In deze blogs wil ik voorbij gaan aan tradities en overleveringen van mensen en laten zien dat de Schrift zelf verklaart dat de apostelen de Schriften bij elkaar gebracht hebben en dat dit niet honderden jaren later door kerkelijke concilies gedaan is.