In veel van zijn brieven benadrukt Paulus zijn apostelschap. Hij was afgevaardigd door Christus Jezus, de opgewekte. Steeds weer beklemtoond hij zijn bijzondere roeping. In Galaten 1 en 2 doet hij dit zeer uitgebreid. In andere gedeelten, zoals 1 Korinthe 9, verdedigt hij zijn apostelschap. Maar altijd spreekt hij van zijn bijzondere roeping.
Israël en de natiën
De twaalf werden gezonden tot Israël (Matth.10:5). Jezus in zijn verblijf hier op aarde ook (Matth.15:24). Pas toen de Heer was opgestaan, riep Hij vanuit de hemel een 13e apostel: Paulus. Hij kreeg een andere bediening dan de twaalf en werd gezonden naar de natiën (Rom.11:13). Het evangelie dat Paulus werd toevertrouwd, wordt dan ook onderscheiden van dat wat aan de twaalf was gegeven: het evangelie van de voorhuid vs het evangelie van de besnijdenis (Gal.2:7).
mijn evangelie
Wie dit verschil niet onderkent, zal verdwalen in de bijbel en dingen door elkaar gaan halen. Waar God verschillen aanbrengt, zouden wij dit niet samenvoegen. Wie de brieven van Paulus leest, ontkomt er niet aan dat hij hier heldere uitspraken over doet. Hij spreekt van mijn evangelie (Rom.2:16, 2 Tim.2:8), ons evangelie (2 Thess.2:14) het evangelie dat ik onder de natiën verkondig (Gal.2:2), enz.
Romeinen 1
1 Paulus, een slaaf van Christus Jezus, een geroepen apostel, afgezonderd tot het evangelie van God.