In de meeste brieven maakt Paulus zich in de aanhef bekend als apostel. Dat is immers wat zijn brieven autoriteit geeft: Christus Jezus zelf had hem afgevaardigd, want het woord apostel betekent afgevaardigde. In deze brief vermeldt Paulus zijn apostelschap niet. Hij wilde dat Filemon uit liefde gehoor gaf aan Paulus’ wens met betrekking tot Onesimus en niet vanwege de autoriteit die Paulus had als apostel (:8-9).
1 Paulus, gevangene van Christus Jezus, en Timotheüs, de broeder…
van Christus Jezus
Paulus schreef deze brief in dezelfde tijd als de Kolossenzen brief en ook de Efeze brief is ongeveer in dezelfde tijd geschreven, mogen we aannemen. Hij schreef deze brieven in zijn gevangenschap in Rome en maakt zich bekend als gevangene van Christus Jezus. Is dat niet mooi? Geen gevangene van de keizer, maar van Christus Jezus. Paulus wist van Godswege dat hij zou getuigen van Christus onder de natiën, tot aan de politieke leiders van die dagen (Hand.9:15).
gevangenis
Een gevangenis is een uitbeelding van de ecclesia. Daar bevinden zich mensen die er om allerlei redenen niet echt bij horen (vgl. 1 Kor.1:26-28; 1 Sam.22:2). Maar in de gevangenis is Iemand die voor hen zorgt en die wij kennen als de Redder van de wereld. Dat wordt schitterend geïllustreerd in de geschiedenis van Jozef, die later van Farao de naam Safenath Panach kreeg: Redder van de wereld (Gen.41:45). Jozef werd hoofd van de gevangenis, zoals Christus ons Hoofd is. En wat doet Hij daar? Hij legt verborgenheden uit over leven op de derde dag en over toekomende dingen (Gen.40:13). Die verborgenheden of geheimenissen, worden aan ons bekendgemaakt in de brieven van Paulus, met name in die brieven, die hij schreef in zijn gevangenschap!