het huwelijk: ‘lastige casussen’

Op mijn eerdere blog(s) over het huwelijk heb ik heel wat reacties gehad. Waar een huwelijk wordt verbroken door echtscheiding kunnen ingewikkelde situaties ontstaan, zeker als er uit het huwelijk ook kinderen zijn voortgekomen. En hoewel Paulus in 1 Korinthe 7 antwoord geeft op vragen van de Korinthiërs (:1), zijn er best situaties te bedenken waarop hij geen antwoord geeft.

vrede
De sfeer waarin Paulus dit hoofdstuk schrijft, is die van harmonie (:5). Wij zijn immers in vrede geroepen (:15) en Paulus predikt dan ook geen wet (:6). Op sommige punten had Paulus zelf ook geen uitdrukkelijk bevel gekregen van de Heer en geeft hij zijn eigen mening als apostel (:25). Voor individuele gevallen waarin wij geen direct antwoord vinden in de Schrift, zouden wij hetzelfde doen als Paulus: ons gezonde verstand gebruiken.

casuïstiek
Want stel je de situatie voor waarin man en vrouw zijn gescheiden. Daartoe zou een gelovige niet het initiatief nemen (:10), maar wanneer het dan toch gebeurt, zou de houding van de gelovige gericht zijn op verzoening (:11). Maar wat als je gescheiden partner de deur naar verzoening (=herstel van het huwelijk) helemaal dicht gooit door met een ander te trouwen? De mogelijkheid bestaat ook dat uit dat huwelijk kinderen voortkomen. Wat dan? Opent dat de deur voor de verlaten partner om zelf ook te hertrouwen?

vrijheid
Als je het mij vraagt, geeft de Schrift daar geen direct antwoord op. De strekking van het hoofdstuk is dat Paulus een pleidooi houdt voor het ongehuwd zijn, zoals hij zelf was (:7), maar hij voegt daar meteen aan toe dat dit een genadgave is en niet zomaar weggelegd is voor een ieder. Maar vrij zijn is een hoog goed voor Paulus. Zo kan men zijn of haar onverdeelde aandacht geven aan het dienen van de Heer. Wij zouden ons zo weinig als mogelijk laten binden in ons leven. Of dit nu binding aan mensen, een organisatie, of andere gebondenheid is: “wees geen slaaf van mensen” (:23).

nog meer casussen
Maar ik denk dat er veel meer redenen te noemen zijn die de deur naar verzoening en het herstel van het huwelijk sluiten. Zou de reden ook niet kunnen zijn dat de ander een nieuwe relatie heeft?
Velen trouwen niet meer, maar hebben dan bijvoorbeeld een samenlevingscontract. Dat is geen huwelijk en je belooft elkaar officieel geen trouw, maar wat zou zo’n belofte sowieso nog voor meerwaarde hebben als iemand dat eerder aan de kant heeft geschoven?
Of wat als je getrouwd was met een partner die ervoor gekozen heeft om verder te gaan in een homoseksuele relatie, dan is het immers ook niet te verwachten dat je huwelijk ooit nog hersteld wordt.
En natuurlijk zijn er allerlei ongezonde relaties te bedenken waarin sprake was van mishandeling, of zelfs misbruik.
Of misschien zijn er tegenwoordig wel mensen die altijd als man of vrouw hebben geleefd, maar nu een geslachtsverandering willen ondergaan. Daar kun je toch ook niet meer mee verder leven?
En zo zullen er nog meer van dit soort situaties te bedenken zijn die Paulus niet stuk voor stuk beschrijft.

Wat nu als je zeker weet dat je huwelijk echt nooit hersteld zal worden? Voor zover je dat als mens zeker kan weten.

In een ander verband zegt Paulus dan ook:

Romeinen 14
5 (…) Laat een ieder in zijn eigen denken ten volle verzekerd zijn.