het huwelijk (8, slot): reacties

In mijn eerste blog over dit onderwerp schreef ik al dat ik me besef dat dit een gevoelig thema is, dat aan niemand voorbij gaat. Daarom heb ik ervoor gekozen om het tamelijk uitgebreid te bespreken, hoewel het natuurlijk altijd uitgebreider kan.

persoonlijk (2018)
Degenen die mij kennen, weten dat ik zelf gescheiden ben. Het is intussen bijna twee jaar geleden dat mijn eigen vrouw me verlaten heeft. Natuurlijk hebben op het moment dat je in die situatie zit, gedeelten uit de bijbel die over het huwelijk en aanverwante zaken gaan, je bijzondere aandacht. Ik liep dan ook al bijna twee jaar met het idee om deze blogs te gaan schrijven. Maar gezien mijn actuele situatie leek het me beter om er tijd overheen te laten gaan. Ik wilde deze dingen bestuderen en publiceren, los van gevoel en emoties, die bij een scheiding horen. Nu het leven al enige tijd zich in het huidige ritme begeeft en ik minder het gevaar loop om niet objectief te blijven, leek me de juiste tijd om de blogs te schrijven aangebroken.

2023
Bovenstaand alinea schreef ik in 2018. Inmiddels is het vijf jaar later en ben ik zeven jaar gescheiden. Het leek het me goed om deze blogs die ook als brochure is gepubliceerd, nog eens door te nemen en dit bracht me tot een ander inzicht, waardoor ik een aanpassing moest maken ten opzichte van de eerste uitgave van deze studie over het huwelijk. Inhoudelijk heb ik in deze tweede uitgave uiteengezet dat ik nu geloof, dat wanneer een gelovige is verlaten door zijn of haar ongelovige partner, deze gelovige vrij is om te hertrouwen.

Voor u als lezer heb ik maar één advies: wees als de Bereeërs en beoordeel kritisch aan de hand van de Schriften, of deze dingen zó zijn (Hand.17:11).

positieve reacties
Natuurlijk kunnen dan ook reacties niet uitblijven en die heb ik ook wel gehad. Die reacties wil ik in deze blog bespreken. Eerst enkele positieve dan maar. Naast wat korte reacties van mensen die aangaven dat ze het mooi vonden, zei iemand: “mooi, zoals jij het benadert als logisch uitvloeisel van Paulus’ evangelie”. Dat is de spijker op z’n kop. De conclusies over het huwelijk zijn in overeenstemming met het evangelie dat Paulus bekendmaakt, het is het logische gevolg daarvan. Een mooier compliment kan ik me niet wensen. Een beter bewijs dat het inhoudelijk klopt, ook niet overigens.

’tegenwerpingen’
Eigenlijk komen de minder positieve reacties die ik heb gekregen allemaal op hetzelfde neer, zoals: “Mag ik dan niet hertrouwen, als ik zou scheiden?” Meteen bij de aanvang van de blogs heb ik 1 Kor.10:23 aangehaald, waarin Paulus aangeeft dat alles geoorloofd is, maar niet alles nuttig. Voor een gelovige, die leeft uit genade, zou het issue niet zijn of iets mag, maar of iets nuttig is, zinvol dus.

Een andere reactie die ik kreeg, was: “maar we zijn toch ook gewoon mensen, hier op aarde, met allerlei tekortkomingen” en “er is toch ook gevoel en liefde nodig in een relatie”. De basis van een huwelijk is geen gevoel, gevoelens komen en gaan. De basis van een huwelijk is trouw. Daarom noemen we het ook trouwen en een trouwerij. De trouwbelofte is dan ook: tot de dood ons scheidt en dat is precies ook wat de apostel Paulus naar voren brengt over het huwelijk (1 Kor.7:32, Rom.7:2).

Ik besef me dat dit een standpunt is dat in de huidige maatschappij zal worden gezien als ouderwets, maar diezelfde maatschappij laat zien wat het ‘succes’ van de ‘moderne’ visie op liefde en het huwelijk is: het aantal scheidingen is enorm en nog steeds stijgende.

Daar waar de ander tekort komt in onze ogen, zouden we elkaar genade bewijzen:

Kolossenzen 3
13 Verdraag elkaar en wees genadig onder elkaar, in het geval dat de een tegen de ander een klacht heeft; en zoals de Heer genadig met jullie is, doe ook zó.

voorbeeld
Ook hier is weer het voorbeeld, Christus zelf. Hij bewijst ons genade, uitermate overvloedig zelfs (Rom.5:20). Dan past ons toch ook maar één houding en dat is de ander behandelen, zoals Hij met ons omgaat? Of wat te doen als wij denken dat we zelf tekort komen om een huwelijk in stand te houden, we zijn toch ook maar gewoon mensen van vlees en bloed? Paulus is erg laconiek als het gaat om het vlees, de oude mens. Hij vergelijkt het meerdere keren met het uittrekken van een jas. We zouden het oude uitdoen en het nieuwe aantrekken:

Efeze 4
22 dat jullie, wat jullie vroegere gedrag betreft, de oude mens wegdoen, die verdorven is (…)
(…)
24 en de nieuwe mens aantrekken, die in overeenstemming met God geschapen wordt (…)

Kolossenzen 3
9 …. omdat jullie de oude mens uitdoen, samen met zijn praktijken, en jullie de nieuwe aantrekken, die vernieuwd is tot besef, overeenkomstig het beeld van Degene, die hem schept.

nuttig
Wanneer we deze verzen lezen, weten we ook wat Paulus bedoelt als hij in 1 Kor.10:23 aangeeft dat ‘alles is geoorloofd, maar niet alles nuttig is’. Nuttig is dat wat onvergankelijk is en werkelijk waarde heeft. Onnuttig is dat wat verdorven is en vergaat. De nieuwe mens versus de oude mens.

waardig
De oproep in Paulus’ brieven is dan ook om ‘waardig te wandelen’, namelijk in overeenstemming met de waarde van de boodschap die we kennen en geloven. Er is een God, die ons leven in Zijn hand heeft en bestuurt. Hij heeft onze ogen en hart geopend voor het evangelie. Hij betoont ons genade, dus mogen we anderen genade tonen. Hij heeft ons geroepen om in Christus deze hele schepping aan Zich te onderwerpen en met Zich te verzoenen. Onze wandel zou in overeenstemming zijn met die boodschap:

Efeze 4
1 Als gevangene in de Heer, roep ik jullie dan op te wandelen waardig van de roeping, waarmee jullie geroepen werden,
2 met alle nederigheid en zachtmoedigheid, met geduld, en elkaar in liefde te verdragen.

Filippenzen 1
27 Alleen, wees burgers op een wijze waardig van het goede bericht van Christus (…)

Hij voorziet
In Christus zijn we gezegend met alle geestelijke zegen (Ef.1:3). Die positie mogen we innemen en daar kunnen we van Hem verwachten dat Hij in al onze behoeften voorziet:

Filippenzen 4
19 Mijn God zal in al jullie behoeften naar zijn rijkdom, in heerlijkheid, compleet voorzien, in Christus Jezus.