Genesis 50:22-26 Jozefs testament (slot)

Met de laatste woorden van Jozef en zijn dood, eindigt het boek Genesis en het is ook het einde van de geschiedenis van Jozef. Maar liefst 14 hoofdstukken beschrijven deze periode en we hebben, voor zover we daar zicht op hebben, mogen zien wat voor geweldige schatten er onder de oppervlakte verborgen liggen. Ook in deze laatste verzen is dat het geval.

Genesis 50
22 En Jozef woonde in Egypte, hij en het huis van zijn vader. En Jozef leefde honderd en tien jaar.
23 En Jozef ziet van Efraïm de zonen van de derde generatie; ook de zonen van Machir, de zoon van Manasse werden op Jozefs knieën geboren.
24 En Jozef zegt tot zijn broers: Ik ga sterven; en God zal jullie opmerken, ja, opmerken. En Hij zal jullie uit dit land doen opgaan naar het land, dat Hij aan Abraham, Izak en Jakob gezworen heeft.
25 En Jozef doet de zonen van Israël zweren, zeggend: God zal jullie opmerken, ja, opmerken, en jullie zullen mijn beenderen vanaf hier opbrengen.
26 En Jozef stierf, honderd en tien jaar oud, en zij balsemen hem, en hij wordt in een kist gelegd, in Egypte.

110 jaar
Tot tweemaal toe staat er dat Jozef 110 jaar oud was toen hij stierf. Dat vinden we van nog iemand in de Hebreeuwse bijbel, namelijk van Jozua (Joz.24:29). Beiden zijn zeer sterke typen van Jezus Christus. Van Jozef hebben we dat gezien en ook bij Jozua is dat overduidelijk. Alleen zijn naam zou ons al op dat spoor moeten zetten. Door het overzetten van de ene naar de andere taal ontgaat het ons wellicht, maar de naam is dezelfde. In het Hebreeuws heet Hij/hij: Jehoshua. In het Grieks van het nieuwe testament is het: Iēsous en die naam komt daar 917 keer voor. Altijd wordt dat weergegeven met Jezus, op één maal na, omdat dan duidelijk is dat het over Jozua gaat (Hebr.4:8).

de ware Jozua
Jozua is degene die het volk het beloofde land inleidde. Hij is een voorafschaduwing van de ware Jozua die eens Zijn volk zal brengen in het beloofde land. Het gedeelte van Jozua 24 waar de dood van Jozua beschreven wordt, is bijzonder, omdat er een aantal parallellen zijn met de geschiedenis van Jozef.

Efraïm
Zoals al genoemd, werden beiden 110 jaar oud. We lezen ook dat Jozua wordt begraven in het gebergte van Efraïm en dat gebied is natuurlijk vernoemd naar de zoon van Jozef. Ook deze opmerking is trouwens dubbelzinnig: de zoon van Jozef…
Efraïm is de zoon, die de hoogste zegen kreeg en waar het eerstgeboorterecht terecht kwam. Waar is Jehoshua nu? Hij is de eerstgeborene uit de doden en bevindt zich bij Efraïm, dat wil zeggen: onder de natiën.

Jozefs beenderen
Mochten we de link tussen Jozef en Jozua niet gelegd hebben vanwege de leeftijd die zij allebei bereikten, dan vinden we in het gedeelte in Jozua nog een aanwijzing. Juist hier vinden we dat de beenderen van Jozef, die bij de uittocht uit Egypte meegenomen werden, begraven worden in het land Kanaän (Joz.24:32). Zo worden deze geschiedenissen aan elkaar gelinkt.

het geloof van Jozef
Als we spreken van het geloof van Jozef, zouden we het kunnen hebben over zijn dromen of over hoe hij zich opstelde in moeilijke omstandigheden in het huis van Potifar of de gevangenis. Maar als de Schrift refereert aan het geloof van Jozef, worden we bepaald bij deze laatste woorden in Genesis.

Hebreeën 11
22 In geloof herinnerde Jozef zich bij zijn overlijden aangaande de uittocht van de zonen van Israël en gaf instructie aangaande zijn beenderen.

opstanding
Net als Jakob begraven wilde worden in het land dat hem beloofd was, geeft Jozef ook opdracht om zijn beenderen mee te nemen naar het land. Juist van de Egyptenaren weten we dat hun Farao’s er veel werk van maakten om zich te laten begraven. De pyramides met hun geweldige schatten zijn daar nog getuigen van. Maar voor Jozef betekende dat niets. Hij wilde zich laten begraven in het land. Hij zou opstaan in het land dat God aan zijn vaderen beloofd had.

de ark van Jozef
Jozef werd in een kist gelegd. Dit woord wordt elders vertaald met ark. Niet de ark van Noach, dat is een ander woord, maar de ark van het verbond (Ex.25:10,14). De ark van het verbond, die ook een type is van de opgewekte Christus. Een houten kist (vergankelijkheid) overtrokken met goud (onvergankelijkheid). Toen Israël later uittrok uit Egypte en door de woestijn reisde, had het dus twee ‘arken’ bij zich.

Jezus = JAHWEH redt!
Zo wijzen al deze geschiedenis naar de Hoofdpersoon in Gods plan: Jezus Christus. Zijn naam betekent: JAHWEH redt. Jozef wist van Gods redding. God zal deze schepping bevrijden van dood en van de slavernij van de vergankelijkheid (Rom.8:21). Daar zag hij op en daarom was zijn laatste wens dat hij zijn beenderen wilde laten begraven in het land.